Moje róże Essence.

Jeszcze dwa lata temu róż mógł dla mnie nie istnieć. Kurczowo trzymałam się pudrów brązujących wmawiając sobie, że cerom naczynkowym róż nie jest do niczego potrzebny. Ale potem zaczęłam wprowadzać zmiany w pielęgnacji, naczynka się trochę wyciszyły, a ja za sprawą blogowych koleżanek zainteresowałam się tym kosmetykiem. Na dzień dzisiejszy prędzej zrezygnuję z brązera niż różu. Róż potrafi tak pięknie ożywić twarz... No i domyślacie się chyba co stało się po latach odmawiania sobie tego kosmetyku? Tak, tak, kolekcja w dość niekontrolowany (ekhm) sposób się rozrosła.

Dziś pokażę Wam trzy róże marki, do której mam raczej chłodny stosunek - Essence. Wszystkie pochodzą z ich serii limitowanych. I muszę im oddać, że to przyzwoite kosmetyki. Łatwo się aplikują, a po aplikacji, o ile trzymam przez cały dzień ręce z dala od twarzy, siedzą na miejscu do demakijażu. Nie zauważyłam, żeby wchodziły w pory, znikały w ciągu dnia, czy schodziły plamami.

Oto bohaterowie dzisiejszego posta:

Jak widać, zdecydowanie różnią się kolorami. Można sobie spokojnie dobrać odcień pasujący do nastroju, makijażu, outfitu, pogody i pory roku :]

Róż Breaking Dawn podarowała mi Diggerowa. Przyznam, że kiedy go zobaczyłam, byłam przerażona kolorem. Jestem średnią blondynką o chłodnym typie urody. Ta czerwień pasowała mi raczej do ciepłych brunetek oraz do urody typu Królewna Śnieżka. Ale spróbowałam i przepadłam. Nałożony oszczędnie róż wygląda na mnie zaskakująco dobrze. Podzielacie moje zdanie? Anyways, jak mawia moja dobra koleżanka (:*), róż zostaje ze mną, bo fajnie komponuje się z ciemniejszym makijażem ust :] Matowe wykończenie też mnie kupiło.

Róż Miami Roller Girl ogromnie podobał mi się na zdjęciach promocyjnych, ale jakoś nie zrobiłam wiele, żeby go zdobyć. To znaczy, nie poprosiłam nikogo o upolowanie go dla mnie. Jednakowoż kochana Stri-linga pamiętała o mnie robiąc zakupy, i tak trafił w moje ręce. Róż jest prawdziwą ozdobą kosmetyczki. To cieniowanie jest boskie. Poza tym daje nam trzy podstawowe kolory, które można sobie dowolnie mieszać, uzyskując multum kombinacji kolorystycznych. Podoba mi się też satynowe wykończenie produktu. Jedyne co mam temu różowi do zarzucenia to fakt, że jest obłędnie napigmentowany i pylisty, przez co bardzo łatwo z nim przesadzić. Na poniższych zdjęciach też nałożyłam go za ciężką ręką. I źle dobrałam kolor błyszczyka. Taaaa... Stare babsko, 26 lat, a wciąż robię podstawowe błędy w makijażu :/ 

Lubię sięgać po ten róż jesienią. Idealnie pasuje do kolorowych liści. No i podbija kolor mojej tęczówki.

Co do różu Marble Mania, ani mi się nie śniło na niego polować. Ale podczas listopadowego pobytu w Polsce przeszłam się po Naturze i wypatrzyłam go w koszyczku wyprzedażowym. No i już wszyscy wiedzą, jak to się skończyło ;) Ten róż jest najsłabiej napigmentowany z całej trójki, ale uważam, że to zaleta. Ciężko zrobić sobie nim krzywdę, a nasycenie można stopniować. Kolor uważam za twarzowy, ale wykończenie nie do końca mnie przekonało (róż jest rozświetlający, zawiera w sobie malutkie drobinki). Wiece, cera tłusta itepe...

Macie któryś z nich? Jesteście zadowolone?